Hacı Bilal Şen kaleme aldığı makalesinde,
“Osmanlı’nın Rumeli’de kademe kademe güçlü ilerleyişi ve
Hristiyan krallıklarına son verişi Avrupa’da kaygı uyandırıyordu. Yaklaşan
Osmanlı ateşi sırayla Orta Avrupa Krallıklarını yakmaya başlamıştı. Bu ateşle ilk
karşılaşan ve yanan Bulgar ve Sırp Krallıklarıydı. Sıranın kendisine gelmekte
olduğunu kavramış bulunan ve bu durumdan en çok endişe eden ise, Bulgarlar ve
Sırpları görece olarak kolayca ezen Osmanlı ordularının önünde kalan, Macar
Krallığı idi.
Macar Kralı, sıranın kendi ordusunda olduğunu görmekte ve Osmanlı ile tek başına başa çıkamayacağının farkında olduğu için Avrupa’da kendisine yardım edebilecek müttefik arayışı içinde çabalıyordu. Almanya, Fransa, Burgunya, İtalya’ya pek çok elçi gönderdi. Papa’ya, İstanbul’u kuşatan ve Hristiyan krallıklarını ezen Osmanlı’nın, Hristiyan âlemi için büyük tehlike arzettiğini söyledi ve onu bu konuda ortak ordu kurulması çağrısı yapması için ikna etmeye çalıştı. Macar Kralı Sigismond, bu çabasında başarılı oldu ve Papa’nın desteğiyle, Fransa, İtalya ve Almanya (Töton Şövalyeleri) bu sefere asker gönderdiler. Ayrıca, İngiltere, İskoçya, Polonya ve Bohemya, Ulah güçleri ve Rodos Şövalyeleri de Macar Kralı önderliğindeki bu orduya katıldılar. Venedik ve Cenevizliler de mecburen deniz desteği sağladılar. Toplanan bu güç 130.000 kişiyi buluyordu ve tüm bu orduya Macar Kralı Sigismond komutanlık yapacaktı.”
YORUMLAR