Rivayete göre; Andırınlı bir vatandaş kargo ile memleketten bulunduğu ile Pancar (tirşik) getirtir. Tirşiği akşamdan doğrar, bastırır. Sabah tüm eşine, dostuna da haber salar, gelin bizde akşama tirşik var diye. Tirşiği pişirir, tam indirecek. Tuzuna- tadına bakarken kazan birden alaşağı olur. Bu rivayetten esinlenen Ozan Hasan Korkmaz, tirşiğe şu ağıtı yakar:
İndireyim derken kazan yıkıldı
Amanın yetişin tirşik döküldü.
Parça parça ciğerlerim söküldü
Dolanı dolanı nasıl ağladım.
Daha iflaf olmam bunun üstüne
Haber saldım eşim ile dostuma
Oturdum da bir kütüğün üstüne
Sallanı sallanı nasıl ağladım.
Sarımsağın ezdim tuzunu attım
İncecik doğradım elimle yaptım
Ne birine verdim nede bir tattım
Sızlanı sızlanı nasıl ağladım.
Tirşik’in yerini bir şey tutmuyor
Unutamam artık içim kurt yiyor
Biriside gelmiş ardı önü ot diyor
Söyleni söyleni nasıl ağladım.
Tam pişirdim indirecek sıraydı
Bari içinde bir tabakçık kalaydı
Keşke süt veren ineğim öleydi
Hıçkıra hıçkıra nasıl ağladım.
Çakalcıoğlu’m bunu da gördü
Çığlığıma koşarak komşular geldi
Tirşiğim döküldü, doktorum öldü
Çırpına çırpına nasıl ağladım.
Hasan Korkmaz (Çakalcıoğlu) 09/04/2016
YORUMLAR