Gazeteci-Şair Demirci kaleme aldığı makalesinde,
“Umut kahve gibidir, insanı doyurmaz ama yaşama tat verir” derler ya, belki de gönlümüzü ve hayal dünyamızı umutlarla doldurmak içindi kahveye olan bu düşkünlüğümüz. Hayatımızı bir nebze olsun tatlandırmak isteyişimizden. Belki de şiirlere en iyi yoldaş olduğunu fark ettiğimiz içindi. Bilemiyorum asıl sebebini. Ancak şunu söyleyebilirim ki, nedenine ister umut diyelim, isterse şiir, sonuç değişmiyor. Yoldaşım hep aynı oldu. Ne zaman müspet ya da menfi bir duygu yoğunluğu hissetsem yoldaşımla paylaşır, dertleşir, hâlleşirim. Onunla hemdem olurum. O da beni hiçbir zaman yalnız bırakmadı, bırakmaz da. Ondandır ki, kahvenin yeri her zaman bambaşkadır bende…
YORUMLAR